Bir Mesnevi Hikayesi: Fare ile Kurbağa

MEVLANA

Bir gün fare kurbağaya dedi ki ey kardeşim derdimi sana söyleyeyim sen su içinde şevk ve sürurla geziyorsun ben ise suya nispetim olmadığından dere kenarında feryat ve nale ediyorum. Fakat sen su içinde zevk ve şevkte olduğundan benim nalerimi işetemiyorsun. Ben senin müştakınım senin müsahebetin firkatine tahammül edemiyorum. Ben sensiz rahat bulamıyorum ve bir günden benden yüz çevireceksin diye korkuyorum. Bunun için senden bir hacetim var benim bu dileğimi esirgeme ayaklarımızı birbirimize bir sicim ile bağlayalım ipin ucu benim ayağıma bir ucunda senin ayağına bağlı olsun.

Ta ki birbirimizden haberdar olalım ayrılmayalım. Ama sakın bir bahane ile bu dileğimi reddetme! Cenap-ı Hak Muhsinleri sever ve ben seni görmeden rahat olamam. Şimdi gündüz benim aydınlığım ve gecede uykuda rahatlığım sensin. Eğer beni mülakatınla Dilşat ederken mürüvvetindendir. Çünkü bilirim ki benim halimden müstağni ve azadesin ben sana yoldaşlığa layık değilim. Ey deryada yüzen! Yüzünü benden çevirme ve bu dileğimi benden esirgeme ta ki canla beden gibi birbirimize bağlı olalım diye yalvardı.

Kurbağaya farenin bu teklifi acı geldi ve gönlü bu sözlerden müteessir ve mütevahhiş oldu ürktü ve bu beni kayıt altına sokmak istiyor. Bu suretle beni eli altına alacak diye tereddüt etti. İşte iyi bir kalpli bir kimsenin kalbine bir işte korku ve nefret gelirse o iş mutlak afat ve müspet ile neticelenir. Şimdi o kimsenin o işten el çekmesi lazımdır ve sadakalar verip Cenabı hakka istiğfarlar eylemesi lazım gelir. Eğer kalbe hakikate ait iyi düşünceler ve fikirler gelip kalp müsterih olursa o zaman secdei-şükrana kapanıp ilahi beni bu halden ayırma diye Allah’a niyazlar ve istirhamlar eylemek lazımdır. Hasılı fare kurbağaya istirhamlarla dileğini kabul ettirdi ve bir iple birbirlerine bağladılar.

Fare kurbağanın vuslatı ipinin ucunu ele geçirdiğine memnun olup elinden kaçırmama için uyanık bulunmayı düşünmekte iken ansızınb ir alaca karga gelip fareyi kapıp havalandı. Tabii kurbağa da fareye bağlı olduğu için karganın şikarı oldu. Çünkü fareyi havaya çekti. Kurbağa da sudan dışarı çekildi. Aşağıda bakıp bu hali gören halk şaşa kaldılar. Dediler ki Hadi bu karga hile ille fareyi seyd edebilsin.Fakat nasıl oluyorda suya mensup olan kurbağayı su içinden seyd edebiliyor? O karga ki turabidir. Su içine nasıl girebilir. Abi olan kurbağayı aceb ne hal ile kapabildi diye bir biriyle sözleştiklerini duyan kubağa lisani hal ile onlara dedi ki Ey benim halime taaccübde kalan kimseler şu halim o kimselerin layıkıdır ki kötü huylu denilenle çift olup sıhbetler eyler ve onlarla dostluk tutar ben iyi halli bir abi idim yani suda yüzücü idim fakat turabilerle dost oldum yani toprakta gezenlerle sdohbetler eyledim. Bu sebepten nlarla refik olanın akibeti karga ağzına düşüp harap olmak ve nihayeti de münkalib olmaktır.

Kurbağanın aklı kurbağaya dedi ki ey kurbağa doğru sen abisin suya mensupsun fre ise turabidir. Toprağa mensupdur. Ama ansiyetsizlik bu değildir. Sen eğer fare ile bir cinsiyetin olmasaydı onunla ülfet edip ruhların ittihadı ve kalplerin yakınlığo iledir. Ey insan çalış ki karga siret olan dünya adamlarının olduğu pençesine düşmeyesin. Çünkü onların meydanı cehennem vadisi olduğu cihetten seni de çekip götürecekleri yer arasıdır. İşte bu kimeler nasihat kabul etmez. Gözleri dünya cifesinden başka yeri görmez bunlar tedavi kabul etmez hastalardır.
PAYLASIMIN YENİ ADRESİNDESİNİZ
İSTERSENİZ ARSİVİMİZE GÖZ ATABİLİR http://pylsmpltfrm-arsiv.blogspot.com/
YADA ANASAYFAYA DÖNEBİLİRSİNİZ